Schrijvers in het bloemenatelier: Jonas Bruyneel

In meanderende coplaverzen wandelt Jonas Bruyneel met de Andalusische dichter Federico García Lorca van de binnenstad van Granada naar de top van de Mulhacén, de hoogste berg van Spanje. Die tocht brengt hen langs de witte dorpen van de Alpujarras, door de onder de droogte kreunende valleien en over de besneeuwde flanken van de Sierra Nevada. In dat veranderende landschap praten ze over het verlangen naar een thuis, polarisatie, empathie en de rol van poëzie in een samenleving die, net als de rode aarde van Andalusië, in ijltempo verdort. In zijn binnenzak bewaart Federico een revolver.

Samen met de Gentse multi-instrumentalisten Esther Coorevits en Klaas Tomme zette Bruyneel Mulhacén om in een voorstelling. Daarin draagt hij op doorleefde wijze voor op een filmische soundtrack die zowel het lyrische van het landschap als de dreiging invoelbaar maakt. De podiumversie van Mulhacén werd geregisseerd door Bart De Wildeman en blijft trouw aan de filosofie van La Barraca, het theater waarmee Lorca rondtrok.